Wegens de verkiezingsverplichtingen werd de aftrap dit weekend pas om 10u30 gegeven. Geen overbodige luxe, ook gezien de verplaatsing naar Borussia Vake in Maldegem. 

Dit was ook te zien aan het spelersaantal, slechts 12 spelers kwamen opdagen.

Gelukkig vielen de aangekondigde parkeerproblemen erg mee. De “kleedkamer” was dan wel weer volgens de gecreëerde verwachtingen: een partytent met de nodige doorzichtige vlakken om het nodige zonlicht en de nieuwsgierige blikken van vele opgedaagde thuissupporters binnen te laten.

De coach zette de troepen op scherp door te verwijzen naar de vorige match die hij hier ooit speelde. Toen, ergens halverwege de jaren ’90, werd met 0-1 gewonnen, weliswaar na een match waarin Sport voortduren in de verdediging gedrukt werd en bijna niet over de middellijn kwam. We konden een tegengoal echter vermijden en scoorden zelf onverhoopt via een afstandsshot van Yves Rosseel.

Over naar de orde van de dag dan.

Ondanks dat er enkele basispionnen gemist werden, slaagde Willy er toch weer in om een evenwichtige ploeg op de mat te zetten.

Vóór certitude in doel Tom W, vormden Tom L en Ruben het centrale duo. De aanvallend ingestelde flankverdedigers waren Jens en Arnout.

Centraal werd gekozen voor de ervaring van Dieter en Thibaut, om het jeugdig enthousiasme van Jonas en Sander te gebruiken op de flanken. In de spits het vertrouwde duo Lars en Kenzie.

Kenneth D nam met plezier de plaats op de bank in, want het was volgens hem toch maar een oefenmatch. Hij spaart zich liever voor de competitie.

Het was al vanaf de eerste minuut duidelijk dat de tegenstander voetballend misschien wel het strafste was waar we dit seizoen al mee geconfronteerd zijn.

Vake had het veldoverwicht in de beginfase, combineerde zeer sterk en kwam zo af en toe dicht bij onze grote rechthoek. Tot opgelegde kansen kwamen ze echter niet.

Het was in tegendeel Sport dat af en toe heel snel kon omschakelen en ook enkele kansen kreeg. Daardoor ebde het gevoel van meesterschap bij de thuisploeg weg en werd Sport ook voetballend en qua intensiteit stilaan de evenknie.

Ondanks dat iets te vaak de lange bal gekozen werd, bleven de beste kansen voor Sport70. Deze werden eerst nog gemist, tot een bal via een lange toets van Jonas bij Lars terechtkwam, die, zoals het een echte spits betaamt, sneller op de bal dan de verdediger het leer door de benen van de doelman in doel kon verlengen.

Het signaal voor de thuisploeg om toch weer een versnelling hoger te schakelen en nu wel tot een aantal kansen te komen. De beste kregen ze vanop de stip, terecht, nadat Tom L de spits de weg naar doel ontzegde. Onze goalie stond echter pal en kon de strafschop keren.

Jammer genoeg uitstel van executie, want na eerst nog een gemiste kopbal kon de thuisploeg toch langszij komen, toen onze defensie onder druk de bal te centraal wegwerkte.

Al bij al een terechte 1-1 bij de rust dus.

In de 2e helft werd het voetballend bij de thuisploeg wat minder, ondanks, of misschien net vanwege de 5 wissels. Daar waar bij ons enkel Thibaut naar de kant kwam ten voordele van Kenneth, mits wat extra verschuivingen.

Dat resulteerde opnieuw in een aantal mooie kansen voor Sportgroep70, maar de bal wilde er voorlopig niet in. Ook niet toen Borussia Vake 5 minuten met een minder verder moest, na een zeer terechte gele kaart. Hier wordt dit bij ons afgevoerde reglement dus wel gebruikt.

10 minuten voor tijd was het eindelijk toch raak, toen Kenzie zijn goal kon meepikken, opnieuw op aangeven van Jonas. Nadien hadden we nog meermaals de 1-3 aan de voet, maar het medeleven met de thuisploeg was blijkbaar te groot.

Met deze stevig bevochten maar verdiende 1-2 eindstand zetten we dus onze sterke reeks verder. Proficiat boys!

Langs de kant...

- Het heeft veel voeten in de aarde gehad, maar de coach zwichtte uiteindelijke toch onder de massale druk om weer zijn gevleugelde woorden te gebruiken om de ploeg "te zetten". 

- Sander deelde mee dat hij beslist heeft zich als voorwaardig lid te willen aansluiten.